Statystyki sakramentalne
W parafii Błaszki w 2011r. pobłogosławiono 20 małżeństw. W innych parafiach tego dekanatu statystyki te kształtują się następująco: Brzeziny – 15; Gruszczyce – 7; kalinowa – 5; Sobiesęki – 13; Wojków – 16.
W parafii Błaszki w 2008 r. pobłogosławiono 41 małżeństw. W innych parafiach tego dekanatu statystyki te kształtują się następująco: Brzeziny – 28; Gruszczyce – 7; Kalinowa – 10; Sobiesęki – 14; Wojków – 21.

Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu. Pismo św. zaczyna się od opisu stworzenia mężczyzny i kobiety na obraz i podobieństwo Boże, a kończy wizją „Godów Baranka”. Od początku do końca Pismo św. mówi o małżeństwie i jego „misterium”, o jego ustanowieniu i znaczeniu, jakie nadał mu Bóg, o jego początku i celu, o różnych sposobach jego urzeczywistniania w ciągu historii zbawienia, o jego trudnościach wynikających z grzechu i jego odnowieniu „w Panu”, w Nowym Przymierzu Chrystusa i Kościoła.
  Twórcą małżeństwa jest sam Bóg. Powołanie do małżeństwa jest wpisane w samą naturę mężczyzny i kobiety, którzy wyszli z ręki Stwórcy. Bóg, który stworzył człowieka z miłości, powołał go także do miłości, która jest podstawowym i wrodzonym powołaniem każdej istoty ludzkiej. Ponieważ Bóg stworzył mężczyznę i kobietę, ich wzajemna miłość staje się obrazem absolutnej i niezniszczalnej miłości, jaką Bóg miłuje człowieka. Miłość małżeńska, którą Bóg błogosławi, jest przeznaczona do tego, by była płodna i urzeczywistniała się we wspólnym dziele zachowywania stworzenia.
  Pismo święte stwierdza, że mężczyzna i kobieta zostali stworzeni wzajemnie dla siebie: „Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam”. Bóg daje mu niewiastę, „ciało z jego ciała”, to znaczy istotę równą mu i bliską, jako „pomoc pochodzącą od Pana” (por. Ps 121,2). „Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swoją żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem” (Rdz 2,24). Jezus wskazuje, że oznacza to nienaruszalną jedność ich życia (por. Mt 19,6), przypominając, jaki był „na początku” zamysł Stwórcy: „A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało” (Mt 19,6). Miłość małżonków ze swej natury wymaga jedności i nierozerwalności ich osobowej wspólnoty, która obejmuje całe ich życie.
 

Zawierającymi przymierze małżeńskie są mężczyzna i kobieta, ochrzczeni, wolni do zawarcia małżeństwa, którzy w sposób dobrowolny wyrażają swoją zgodę.
„Być wolnym” oznacza: 

  • nie być poddanym przymusowi;
  • nie mieć przeszkody ze strony prawa naturalnego czy kościelnego.

  Kościół uważa wzajemne wyrażenie zgody przez małżonków za nieodzowny element, który „stwarza małżeństwo”. Jeżeli nie ma zgody, nie ma małżeństwa. Zgoda jest aktem osobowym, przez który małżonkowie wzajemnie się sobie oddają i przyjmują. Żadna ludzka władza nie może zastąpić tej zgody. Jeżeli nie ma tej wolności, małżeństwo jest nieważne. Z tej racji ( i z innych powodów, które unieważniają małżeństwo) Kościół po zbadaniu sytuacji przez kompetentny trybunał kościelny może orzec „nieważność małżeństwa”, to znaczy stwierdzić, że małżeństwo nigdy nie istniało.

Kościół wymienia 12 przeszkód kanonicznych uniemożliwiających ważne zawarcie sakramentu małżeństwa:

  • przeszkoda wieku (mężczyzna ukończone 16 lat i kobieta ukończone 14 lat),
  • niezdolność dokonania stosunku małżeńskiego uprzednia i trwała (impotencja),
  • związanie węzłem poprzedniego małżeństwa,
  • przeszkoda występku,
  • przeszkoda różnej wiary,
  • przeszkoda pokrewieństwa,
  • przeszkoda powinowactwa,
  • przeszkoda przyzwoitości publicznej,
  • przeszkoda pokrewieństwa prawnego,
  • przeszkoda święceń,
  • przeszkoda wieczystego i publicznego ślubu czystości,
  • przeszkoda uprowadzenia.


Narzeczonym, pragnącym zawrzeć sakrament małżeństwa przypominamy, że powinni:

  1. Uczęszczać na tzw. parafialną katechezę przedmałżeńską oraz na spotkania Poradnictwa Rodzinnego.
  2. Zgłosić się po raz pierwszy do kancelarii parafialnej przynajmniej 3 miesiące przed ślubem aby ustalić datę i godz. ślubu oraz dowiedzieć się o dokumentach potrzebnych do zawarcia tego sakramentu.
  3. Zgłosić się po raz drugi na ok. 1,5 miesiąca przed ślubem w celu spisania protokółu przedślubnego (dowód osobisty, metryka chrztu i bierzmowania, zaswiadczenie ukończenia katechezy przedmałżeńskiej i Poradnictwa Rodzinnego oraz zaświadczenia z USC).
  4. Zgłosić się po raz trzeci w tygodniu przed ślubem celem spisania aktu ślubu i omówienia ceremoniału slubu (udać się również do panów: organisty i kościelnego).
  5. Bezpośrednio przed ślubem narzeczeni zgłaszają się wraz ze świadkami do zakrystii i podpisują dokumenty ślubu kościelnego i cywilnego.